Na het overlijden van Teun gaat het leven 'gewoon' door

Na het overlijden

TweelingEngeltjes voor altijd

Na het overlijden van onze Teun*, zijn de jaren heel wisselvallig verlopen. Logisch, gezien de impact die het heeft gehad. Zeker naar onze Tim toe, hij ging toen bijna onze Teun* achterna. Het continue in de gaten houden van onze Tim. Bang! Zo bang! Angst is een betere benaming voor dat gevoel. Je denkt dat je daar nooit meer overheen komt. Het vertrouwen in mezelf en in mijn zoon, was totaal verdwenen. Maar gelukkig, met hulp van kinderartsen en mijn naasten, is dat langzaamaan weer gegroeid.

 

Na het overlijden: de eerste keer lachen

Ik weet nog goed, de eerste keer lachen na het overlijden van onze Teun. Het voelde als een schande! Mijn lachen zette zich direct om in een gigantische huilbui. Hoe kon ik nu lachen? Zelfs dat werd beter. Ik had voor mezelf besloten, om het korte leventje van onze Teun* (manneke was bijna 3 jaar), te “vieren”. Want ik ben er heilig van overtuigd, dat mijn ventje graag zou willen, dat ik gelukkig zou zijn. Gelukkig, met het feit dat Tim er nog was. Dat onze Tim (en natuurlijk mijn oudste dochter Marloes) de moeder kreeg die hij verdiende.

Verweven

Weer gelukkig worden, is iets, dat maar langzaam ging. Het verdriet raakte verweven met mijn (ons) leven. Het is vallen en opstaan. Door diepe dalen en hoge toppen en nog meer van dat soort uitspraken. Je komt ze allemaal tegen. Zolang ik mezelf maar niet zou verloochenen, mezelf kon uiten en kon/mocht praten over onze Teun*, wist ik wel dat ik uit dat diepe dal zou komen.

Nu, 12 jaar na het overlijden

Nu 12 jaar later, kan ik oprecht zeggen dat ik weer gelukkig ben. Echt gelukkig. Ik denk elke dag aan mijn manneke…zeker! Maar het is tegenwoordig met veel liefde en blijdschap. Omdat hij mij in zijn korte leventje zoveel vreugde heeft mogen geven.

Zijn spiegelbeeld loopt hier rond. Een leuke, vrolijke knul van bijna 15 jaar.

Toch blijf ik me altijd afvragen… Hoe het zou zijn geweest?? Natuurlijk! Dat kan ook niet anders!

 

 

Please follow and like us:

Monique is mama van Marloes (1989) en mama van Teun* & Tim, op 10 juli 2003 geboren na een voldragen zwangerschap. Teun is op 1 mei 2006 overleden aan de gevolgen van het griepvirus op zijn hartje. Net geen drie jaar oud. Het verhaal van Teun* & Tim lees je bij 'Ouders vertellen' op deze site.

Reageren = lief

This function has been disabled for TweelingEngeltjes.