Liz & Amy* | TweelingEngeltjes

Liz & Amy*

Op drie december 2002 ben ik via een spoedkeizersnee na een zwangerschap van 33,6 weken moeder geworden van twee dochtertjes, Amy en Liz. In de twintigste week van de zwangerschap was het twin-to-twinsyndroom (TTS) geconstateerd en ben ik met veel succes gelaserd in Leiden.

Toen we de 30 weken gepasseerd waren, was iedereen er van overtuigd dat het gevaar geweken was. Ik ging niet meer met angst en beven naar mijn wekelijkse echo, ik voelde ze goed, alles zou goed af gaan lopen. Tot die dinsdag 3 december….Tijdens de echo was te zien dat een van de kindjes vocht rondom de hartstreek en in de buikholte had. Omdat ook haar hartslag te hoog en te vlak was werd besloten ze er onmiddellijk uit te halen. Ik was volkomen in paniek maar werd gerustgesteld; vierendertig weken is weliswaar te vroeg, maar niet onoverkomelijk.

Liz werd als eerste geboren, met bijna zwart bloed, ze kreeg een bloedtransfusie en was verder stabiel. Amy , het kindje met het vocht, kwam niet op gang en moest geïntubeerd worden. Na een aantal uur was ze stabiel genoeg om naar het Radboudziekenhuis in Nijmegen vervoerd te worden. Om een (heeel) lang verhaal kort te maken; Amy was te ziek, had te veel complicaties, en is op zondag 8 december in onze armen overleden.

Haar zusje is op vier december ook overgeplaatst naar Nijmegen, heeft naast Amy gelegen en werd ook maar zieker en zieker. Na Amy’s dood is zij langzaam maar zeer zeker opgeknapt en uiteindelijk op 31 december naar huis gekomen. Het lijkt er vooralsnog op dat zij er niets aan over heeft gehouden, maar de tijd zal dat moeten leren. Na onderzoek van de placenta is gebleken dat het twin-to-twin syndroom (in omgekeerde vorm) was teruggekeerd en genadeloos heeft toegeslagen.

Hoe ik me voel hoef ik waarschijnlijk hier niet uit te leggen. Het onmogelijke, dat alleen anderen overkomt, en dan nog het liefst in een film of zo, is ons overkomen. Ik wist niet dat er zo’n pijn bestond. En dan het dubbele, het door moeten omdat je nog een baby hebt (en niet te vergeten, nog twee dochters van drie en zes jaar), vind ik ongelooflijk zwaar.
We krijgen gelukkig heel veel steun uit onze omgeving, zijn gelukkig met heel goede en dierbare vrienden, maar als je dit niet zelf hebt meegemaakt, kun je je onmogelijk voorstellen hoe het is. Ik begin nu een beetje van Liz te genieten. Het feit dat ik nog drie dochters heb die me nodig hebben is wellicht mijn redding, je moet door, maar het maakt het ook heel erg moeilijk om de tijd en ruimte te vinden om te rouwen.

We hebben Amy begraven op de natuurbegraafplaats hier vlakbij, ze ligt in het bos onder twee bomen, op een heel mooi plekje. De hele dag van de begrafenis was ook erg indrukwekkend, ondanks de droefheid. In ons gezin zal de naam van Amy altijd genoemd blijven, ik zal voor altijd vier dochters hebben, maar ik merk nu al aan sommige mensen dat ze het liever alleen maar over Liz hebben, dat gaat immers goed. Dat vind ik heel erg, ik begin dan altijd zelf over Amy. Ik hoef het er echt niet met iedereen heel uitgebreid over te hebben, maar ze moet op zijn minst genoemd worden!

Via TweelingEngeltjes krijg ik herkenning en steun van mensen die hetzelfde hebben meegemaakt, de enige mensen die echt kunnen voelen en begrijpen wat je meemaakt.

TweelingEngeltjes Ballonnen in de lucht
Liz & Amy*
Beiden geboren op 03-12-2002
✩ Amy overleden op 08-12-2002 ✩

Please follow and like us:

Reageren = lief

This function has been disabled for TweelingEngeltjes.