Dinsdag 27 juni 2017 om 21.45 uur en om 21.53 uur zijn onze meiden Elise en Josine geboren, de eerste keer dat ik vader werd. Deze week is dit alweer een jaar geleden. Het was een jaar dat bol stond van ‘de eerste keer’. Een jaar dat om is gevlogen, een zwaar maar waardevol jaar. Een jaar waarin we regelmatig in ons hoofd even terugkeren naar die 5 weken in het ziekenhuis. De geuren en geluiden van de afdeling, het gevoel van Josine bij ons. Soms knap je er even van op. Soms word je er bruut uitgehaald door een huilende dochter, waarna je gauw denkt…. Hoe zou Josine geklonken hebben, hoe zou zij nu kruipen, lachen, zwaaien en doen alsof ze niet moe is?
De eerste keer jarig
Afgelopen weken waren druk met het regelen van jullie eerste verjaardag. Een cadeautje voor Elise maar toch ook een cadeautje voor Josine. Het is belangrijk voor ons dat we de verjaardag van beide meiden vieren. Maar hoe gaan we dit de eerste keer vormgeven en hoe laten we aan anderen weten dat we graag van beide meiden hun verjaardag vieren.
Langzaam lukt het ons om dingen te regelen, een uitnodiging waarop staat dat het feestje voor beide meiden is, een taart met de namen erop. We regelen ballonnen om op te laten.
Dan is het 23 juni de dag waarop we voor de eerste keer de verjaardagen vieren. De dagen ervoor waren zwaar soms werden we overvallen door verdriet en gemis, maar ook zeker een vleug van geluk. Wij zijn papa en mama van Elise en Josine en daarvan hadden we tot 2 jaar geleden alleen maar durven dromen.
Een lach en een traan
De verjaardagen vieren was fijn, het was een dag met een lach en een traan. Het kon en het mocht. Even aan het gemis van Josine toegeven. We hebben gedaan wat goed voor ons voelde.
En zelfs had onze familie geregeld dat iedereen een steen zou meenemen voor Josine. Een steen om bij haar boom -die we begin dit jaar hebben geplant- neer te leggen. Zodat we bij iedere steen aan haar zouden denken. Net als in het verhaal dat voorgelezen werd op de herdenkingsbijeenkomst in het ziekenhuis. Een prachtig symbool.
Woensdag de echte geboortedag, hoe zal het zijn?
Zullen we deze hele dag verdrietig zijn of juist blij? Of zal het een mengelmoesje worden van beide emoties? Een emotionele vermoeiende dag zal het zeker worden. En zullen we blijer zijn met alle felicitaties voor Josine dan voor Elise?
