De as weer thuis | TweelingEngeltjes

Je as eindelijk weer thuis

Mijn lieve mannetje, mijn mooie mannetje, je leek zo groot al, echt de grote broer van Janne.
2 weken geleden stond een afspraak bij Dela gepland. Om de as, jóuw as lieve Pieter, op te halen. Ik dacht steeds ‘we gaan dit gewoon goed doen. We maken er niet (weer) zo’n ding van’. Maar natuurlijk bleek dat onmogelijk. Een officieel document moesten we ondertekenen waarmee we verklaarden jouw as in ontvangst te hebben genomen.

Jouw as weer thuis

Ik had er al die tijd niet bij stil gestaan, maar het is maar een heel klein beetje as. Zo logisch, maar dat zat zo niet in mijn gedachten. Ik zie de link nog steeds niet zo. Dat het van jou is. Dat jij het bent, wat nu in de kast staat.

Voelbare spanning

In de auto focuste ik me volledig op jou. Ik hield de urn vast op mijn schoot, ik weet niet wat ik dacht. Je papa brak achter het stuur, barstte in tranen uit en ik durfde m’n hand niet van jou los te laten. Achterin huilde Janne als nooit tevoren. Zo hard, zo anders. Niet van de honger, niet van de slaap, maar van de waarschijnlijk voelbare spanning. Ze droeg het witte tuniekje wat ik vroeger ook aan heb gehad, dat leek me zomaar mooi op deze dag.

Ongeloof

Thuis heb ik je, heb ik ‘het’ op tafel gezet. Wat nu? Hoe weet je wat je dan moet doen? We kregen het broodje niet weg en vroegen aan elkaar hoe het ging. Ik ben gaan strijken en zette op mijn telefoon keer op keer het nummer Comptine d’une autre été aan. Geen idee waarom maar toen ik dit een tijd terug voor het eerst hoorde, vond ik het meteen prachtig. Een rustgevende melodie. En die hoort nu bij de gedachte aan jou.

Niemand heeft het tasje met de urn nog gezien. Vandaag heb ik hem wat verplaatst en las ik opnieuw de verklaring. Hoe kan dit? Waarom heb ik dit moeten tekenen. Ik hoop oprecht dat niemand dit ooit hoeft.

Lees ook een eerder blog van Martine: ‘Foto’s om te koesteren.’

Please follow and like us:

Martine is mama van Pieter* & Janne en van Hugo. Pieter* & Janne zijn geboren op 19 maart 2016, na een zwangerschap van 38 weken. Pieter is een dag eerder nog in haar buik overleden op 18 maart 2016. Martine maakt je in haar blog deelgenoot van haar 'notities'. Korte stukjes tekst die ze lang(er) geleden schreef. Voor haarzelf? Voor Pieter*? Ze weet het niet. Haar gevoelens op papier. Puur, rauw, recht uit haar hart. Gevoelens waar ze toen geen raad mee wist. Maar die ze nu graag hier deelt om anderen te inspireren.

Eén reactie

  • Monique

    Lieve Martine,

    Ik ging ongeveer door hetzelfde, toen ik onze Teun* na 4 weken op mocht halen. Eindelijk weer thuis! Ook ik wilde hem niet meer loslaten. Inmiddels heeft hij al 12 jaar een prominent plekje in ons huis. Ik wens je heel veel sterkte. En laat jouw verdriet toe…. Dikke knuf

    Monique (lotgenoot)

Reageren = lief

This function has been disabled for TweelingEngeltjes.