In de vaste overtuiging dat er geen groter verdriet in de hele wereld is dan het verlies van een kind en dat er niemand is die het verdriet kan begrijpen, behalve iemand die dezelfde weg is gegaan, hieronder een brief van een willekeurige rouwende moeder. Een brief voor haar omgeving. Een brief waarmee ze meer duidelijkheid geeft in haar gevoelens en daarmee een inkijkje geeft in haar dagelijkse worstelingen. Groot en klein.
Lieve mensen,
Ik weet dat de dood van mijn kindje(s) je diep heeft geraakt.
Voor mij was het ook erg moeilijk.
Het spijt me dat je je ongemakkelijk voelt als ik in jouw bijzijn de naam van mijn kindje(s) uitspreek.
Om eerlijk te zijn, ik voel me juist ongemakkelijk wanneer jij ze niet benoemt.
Als ik over mijn kindje(s) praat, weet ik dat je de behoefte hebt om het gesprek een andere wending te geven omdat het je verdrietig maakt.
Ook ik ben verdrietig. Daarom blijf ik over mijn kindje(s) praten in onze gesprekken.
Ik weet dat de plotselinge dood van mijn kindje(s) beangstigend voor je is.
Toen het mij overkwam, was het dat ook voor mij.
Ik begrijp het als je zegt dat je hier nog nooit eerder hebt meegemaakt.
Ik ook niet. Voor mij is het ook de eerste keer dat mijn kindje(s) overleed. Ik probeer nog steeds te ontdekken hoe ik met dit verdriet kan leren leven.
Het spijt me dat het lastig is om in mijn buurt te zijn omdat mijn kindje(s) is/zijn overleden.
Voor mij is het moeilijk om vragen te beantwoorden als: “Hoeveel kinderen heb je?” en “Was er iets wat je had kunnen doen?”
Ik weet dat je op dit moment echt niet mijn trieste verhaal wilt horen.
Ik zou echt heel graag willen dat ik het niet hoefde te vertellen.
Bedankt dat je me hebt laten weten dat je denkt dat het tijd is om verder te gaan en het beter voor me is ‘er’ niet meer zoveel mee bezig te zijn.
Ik beloof je dat ik niet meer met mijn overleden kindje(s) bezig ben als ik niet langer van mijn kindje(s) houd. Ik zal je zeker op de hoogte houden.
Ik weet dat je van mij verwacht om “terug te keren naar de normale gang van zaken“.
Er zijn genoeg momenten dat ik zou willen dat ik er ook naar terug kon gaan.
Ik weet zeker dat je bedoelingen oprecht waren.
Maar ze hebben mijn hart gebroken.
Het spijt me dat het moeilijk is om deze brief te lezen.
Ik verzeker je dat het moeilijk voor me was om deze brief te schrijven. Omdat ik van je hou en ik meer van je verwachtte.
Nogmaals, ik weet dat dit moeilijk voor je is geweest.
Dat was het ook voor mij.
Groetjes,
Een Rouwende Moeder
Lees ook een eerder blog van Petra: ‘Meer begrip alsjeblieft.’
