Ik heb jullie gevoeld.
27 weken zaten jullie daar, dicht en veilig bij jullie lieve mama. Ze voelde jullie groeien. Ik zag jullie groeien elke echo opnieuw. Ik zag mama haar buikje ook groeien en dan plots, voelde ik jullie ook.
Liefdevolle woordjes
De eerste woordjes hoorde ik in mijn hoofd: ”dag papie je hoort het goed het zijn wij” (we wisten jullie namen toen nog niet). Ik twijfelde even en dacht dit kan niet echt niet! Ik kwam wat dichter bij mama’s buikje en ja hoor, zachtjes weer die stemmetjes “gek hé papie dat je ons hoort maar wij jou ook hoor”! Ik heb toen niks gezegd tegen mijn vriendin want ik dacht die verklaart mij voor zot. Het viel haar op dat ik tegen haar buikje sprak, met wie praat je vroeg ze. Ze vond het helemaal niet zo gek zei ze ik hoor ze ook! Oef, ik ben helemaal niet gek geworden.
Ik voelde jullie nu ook groeien. Ik voelde jullie hartje kloppen via jullie mama. Wat was ik zo trots!
Ik luisterde elke dag naar jullie. Ik voelde de liefde die tussen ons bloeide, ik voelde de band die zo intens was tussen ons alle vier. Ik voelde me papa zijn!
Ik was verliefd. Ik was overdonderd. Ik bestelde bij Hema en Bol.com kende ons adres van buiten. Door Dreamland racen om buggy’s te testen. Het was de normaalste bezigheid op mijn vrije dag.
Ik vertelde jullie over hoe m’n dagje was geweest en hoe graag ik jullie mama wel zie.
Angstaanjagende stilte
Ik luisterde naar jullie. Ik luisterde naar hoe jullie groeiden. Ik luisterde….. naar hoe het plots stil werd.
Zo stil, angstaanjagend stil, voor altijd stil. Wat luisterde ik zo graag naar jullie Pippa* & Renée*.
